Sprzedaże przy użyciu Tokenów: ICOs, ITOs, IEOs, STOs - Token-Economy-Book/PolishTranslation GitHub Wiki

Sprzedaż tokenów: ICOs, ITOs, IEOs, STOs

W sprzedaży tokenów, inteligentne kontrakty są używane do emisji tokenów kryptograficznych w zamian za istniejące tokeny całkowicie P2P. W przeciwieństwie do rodzimych tokenów blockchain, które są wybijane po udanym wydobyciu bloku (Proof-of-Work), za indywidualny wkład do sieci w celu utrzymania jej bezpieczeństwa, sprzedaż tokenów wprowadziła statyczny mechanizm wydawania tokenów za bezpośrednią opłatą finansową, często jeszcze przed uruchomieniem projektu.

Sprzedaż tokenów pozwala na emisję tokenów kryptograficznych w zamian za istniejące tokeny, całkowicie P2P. Stały się one popularne wraz z pojawieniem się sieci Ethereum. Każdy może emitować i sprzedawać tokeny za pomocą inteligentnego kontraktu. Te pierwsze sprzedaże tokenów były określane jako Initial Coin Offerings (ICOs), ale gdy termin "token" stał się bardziej mainstreamowy, oferty tokenów lub ITOs (Initial Token Offerings), a w szczególnych przypadkach papierów wartościowych, STOs (Security Token Offering), stały się terminem godziny. Główną ideą tej sprzedaży tokenów było finansowanie nowych projektów poprzez przedsprzedaż tokenów zwolennikom. Te tokeny byłyby zazwyczaj wymieniane na BTC i ETH, ponieważ oba tokeny oferują wysoką płynność rynkową i są łatwiejsze do wymiany na waluty fiat. W przeciwieństwie do wysoko regulowanych pierwszych ofert publicznych (IPO), wiele z wczesnych ICO było przeprowadzanych bez prawników, pośredników finansowych lub zatwierdzeń regulacyjnych, a zatem wydawało się bardziej podobne do crowdfundingu. Pierwsi zwolennicy byli często entuzjastami kryptowalut, a nie profesjonalnymi inwestorami. Z czasem profesjonalni inwestorzy zainteresowali się tymi sprzedażami tokenów ze względu na wysokie zwroty z inwestycji, które były możliwe na rynkach byka w latach 2015-2017.

Przed uruchomieniem sprzedaży tokenów deweloperzy przedstawiliby tak zwaną białą księgę opisującą specyfikacje techniczne projektu. Jednak w przeciwieństwie do białej księgi Bitcoina, która opisywała rozwiązanie technologiczne, wiele białych ksiąg ostatnich sprzedaży tokenów często przypominało biznesplany i często brakowało w nich specyfikacji technicznej lub ekonomicznej. Wczesne sprzedaże tokenów często były niejasne co do rodzaju i roli tokena, co często utrudniało inwestorowi lub uczestnikowi zidentyfikowanie, czy przypominają one crowdfunding lub crowdfundingowe narzędzia inwestycyjne. W przeciwieństwie do crowdfundingu, gdzie inwestycja jest traktowana jako darowizna lub przedpłata na zakup produktu, wczesna sprzedaż tokenów dawała wspierającym możliwość zwrotu z inwestycji. Wczesna sprzedaż tokenów często wydawała się być połączeniem darowizny, inwestycji lub kapitału podwyższonego ryzyka. Wraz ze wzrostem świadomości regulatorów na temat sprzedaży tokenów, definicje stały się bardziej rygorystyczne. Oferowanie możliwego zwrotu z inwestycji, zwłaszcza jeśli token może przypominać papier wartościowy, wskazuje na to, że token może podlegać regulacjom komisji papierów wartościowych (tokeny papierów wartościowych). Tokeny sieciowe, które pozwalają na korzystanie z usług w ramach sieci, w większości przypadków nie. Prawodawcy na całym świecie wciąż nadrabiają zaległości, aby zrozumieć różne rodzaje tokenów i stworzyć niezbędne regulacje.

Należy podkreślić, że blockchain Bitcoin nigdy nie miał sprzedaży tokenów, a tokeny Bitcoin są stale bite za każdym razem, gdy tworzony jest blok transakcji (czytaj więcej: Część 1 - Bitcoin, Blockchain, & other DLTs, Część 4 - Purpose-Driven Tokens). W przeciwieństwie do rodzimych tokenów blockchain, które są wydawane na podstawie Proof-of-Work i zachęcają do indywidualnego wkładu w sieć w celu utrzymania jej bezpieczeństwa, sprzedaż tokenów wprowadziła statyczny mechanizm wydawania tokenów za bezpośrednią opłatą finansową, zanim projekt zacznie działać. Tokeny byłyby tworzone tylko raz, przed uruchomieniem projektu, i wydawane inwestorom. W takim układzie, pewna część podaży tokenów, lub cała podaż tokenów, jest uwalniana przed uruchomieniem projektu, w wielu przypadkach nawet przed napisaniem jakiegokolwiek kodu.

Historia sprzedaży tokenów

Pierwsza sprzedaż tokenów została przeprowadzona w 2013 roku, kiedy to projekt "Mastercoin" wydał nowo wybite tokeny Mastercoin za zapłatą w tokenach Bitcoin. Sprzedaż odbyła się całkowicie P2P, zbierając około 500.000 USD wartości BTC dla projektu Mastercoin. Sukces tej kampanii fundraisingowej zainspirował inne projekty, które następnie wykorzystały blockchain Bitcoin do celów P2P crowdfundingowych. W 2014 roku projekt Ethereum przeprowadził sprzedaż tokenów, która trwała czterdzieści dwa dni i zebrała około 18 milionów dolarów BTC, bijąc wszystkie rekordy crowdfundingu w tym czasie. Te początkowe pieniądze z crowdfundingu zostały wykorzystane do rozwinięcia białej księgi Ethereum w działającą sieć blockchain. Po uruchomieniu, sieć Ethereum umożliwiła stworzenie zdecentralizowanej aplikacji dla każdego rodzaju wymiany wartości P2P, przy użyciu inteligentnego kontraktu z zaledwie kilkoma liniami kodu. Ta funkcjonalność inteligentnych kontraktów stała się później popularna wśród innych deweloperów i przedsiębiorców chcących zebrać pieniądze na swoje projekty. Inteligentne kontrakty Ethereum uprościły proces emisji i wymiany nowo wyemitowanych tokenów na inne tokeny, wywołując tym samym serię rekordowych sprzedaży tokenów przeprowadzonych w 2016 i 2017 roku.

"TheDAO" był przykładem jednej z najwcześniejszych sprzedaży tokenów przeprowadzonych na blockchainie Ethereum. W wyniku największej w swoim czasie sprzedaży tokenów, TheDAO w ciągu czterech tygodni zebrał równowartość 150 mln USD w Ether. Każdy chętny do zainwestowania miał zagwarantowany proporcjonalny udział w przyszłych dochodach tego zdecentralizowanego funduszu inwestycyjnego. Eksperyment TheDAO zakończył się jednak przedwcześnie - spektakularnym i wysoce kontrowersyjnym drenażem środków, a następnie hard forkiem sieci Ethereum (czytaj więcej: Część 2 - Ekonomia instytucjonalna DAO). Skala sukcesu zbiórki funduszy, w połączeniu z dramatycznymi wydarzeniami i kontrowersyjnym hard forkiem, przyniosła wiele uwagi temu nowemu typowi wehikułu fundraisingowego w międzynarodowych mediach głównego nurtu i zainspirowała wiele innych projektów do zbierania funduszy poprzez sprzedaż tokenów. W okresie boomu ICO w latach 2016-2017 przeprowadzono ponad 800 sprzedaży tokenów, pozyskując łącznie około 20 mld USD. Wiele z nich było nadsubskrybowanych, co oznacza, że prawdopodobnie można było zebrać znacznie więcej pieniędzy.

Większość z wcześniejszych sprzedaży tokenów była prowadzona przez doświadczonych inżynierów zbierających fundusze na badania i rozwój alternatywnych protokołów blockchain. W miarę jak sprzedaż tokenów stała się znana szerszej publiczności, stała się również narzędziem zbierania funduszy na wszelkiego rodzaju projekty, z których wiele nie jest nawet związanych z blockchainami lub siecią WWW3. Wiele z tych nowszych sprzedaży tokenów rozpoczęło się bez żadnego poważnego planu biznesowego, wprowadzając na rynek jedynie prosty pomysł bez żadnego dowodu wiedzy specjalistycznej lub rozwoju. Często rola i funkcja tokena była niejasna, co sprawiało wrażenie, że token został wydany jedynie w celu pozyskania funduszy na podstawie prostej obietnicy marketingowej. Zwłaszcza w okresie hossy w 2016 i 2017 roku, białe księgi rzucały marketingowymi hasłami, brakowało w nich technicznych i ekonomicznych specyfikacji tego, jak cel powinien zostać osiągnięty i jaka będzie dokładna funkcja tokena. W najlepszym przypadku, będą one określać specyfikę projektu, taką jak harmonogram projektu, budżet, określoną dystrybucję tokenów, podaż tokenów i obietnicę dostarczenia oprogramowania w przyszłości.

Po dwuletnim rajdzie i boomie sprzedaży tokenów, sentyment rynkowy zaczął się zmieniać w 2018 roku. Większość tokenów zakończyła się znacznie niższą wyceną niż całkowita kwota zebranych pieniędzy, często zaledwie kilka tygodni lub miesięcy po udanej zbiórce funduszy. W pewnym momencie wiele tokenów miało wartość tylko wtedy, gdy inwestorzy mogli wejść wcześnie i kupić z rabatem, tylko po to, aby sprzedać zaraz po zakończeniu publicznej sprzedaży tokenów i po wyższej cenie, mając nadzieję, że ktoś inny kupi ich tokeny za więcej niż zapłacili, co często miało miejsce. W finansach i ekonomii zjawisko to określane jest mianem "teorii większego głupca". Rozpowszechniły się tak zwane taktyki "pump-and-dump", gdzie skoordynowane grupy manipulowały cenami w większości niepłynnych tokenów. Stosując skoordynowaną akcję kupna, sztuczny popyt na token szybko winduje ceny, aby dla osób postronnych jawił się on jako nowa wschodząca gwiazda. Chcąc skorzystać z tego nagłego wzrostu cen, osoby mające dostęp do informacji poufnych w grupie szybko sprzedają swoje tokeny, zanim ceny spadną. Chociaż takie schematy są nielegalne w większości jurysdykcji, prześladowania były trudne, ponieważ tożsamość była łatwiejsza do ukrycia, przynajmniej w tamtych czasach.

Tylko jedna trzecia tokenów wydanych w 2017 roku była notowana na jakiejkolwiek giełdzie. Jeśli token nie zostanie notowany na giełdzie, nie będzie miał prawie żadnej wartości rynkowej, ponieważ inwestycja w token będzie trudna do upłynnienia. Notowanie tokenów na giełdzie stało się więc wąskim gardłem dla wielu projektów prowadzących sprzedaż tokenów, ponieważ giełdy miały problem z nadążaniem z prowadzeniem due diligence wniosków potencjalnych nowych tokenów, które chciały być notowane. W rezultacie, opłaty za notowanie stały się konkurencyjnie wysokie. Ponieważ giełdy raczej nie ujawniają swoich opłat, można polegać jedynie na informacjach podawanych przez osoby prywatne, które ujawniły, że opłaty za notowanie wahają się od 6000 EUR do 2,5 mln EUR.

Przytłaczająca liczba sprzedaży tokenów w połączeniu ze wzrostem liczby nieudanych projektów i celowych oszustw sprawiła, że inwestorzy indywidualni stali się bardziej krytyczni. Z czasem poziom kontroli wzrósł, zwłaszcza gdy na rynek kryptowalut weszli inwestorzy instytucjonalni. Następnie sprzedaż tokenów przeniosła się z publicznej sprzedaży tokenów do przedsprzedaży tokenów, która była ograniczona do niewielkiej liczby zamożnych inwestorów przed rozpoczęciem sprzedaży publicznej. Z czasem wzrost prywatnej przedsprzedaży przewyższył proces publicznej sprzedaży tokenów.

Ponieważ inwestorzy stali się bardziej krytyczni, a organy regulacyjne zaczęły być bardziej czujne, ceny tokenów spadły. Według niektórych statystyk, ponad 70 procent projektów okazało się celowymi lub niezamierzonymi oszustwami, które nie mogły lub nie chciały przeznaczyć otrzymanych funduszy zgodnie z obietnicą. W sumie 7 procent projektów upadło lub zostało porzuconych przed wprowadzeniem do obrotu. Tylko 15 procent projektów było w ogóle notowanych publicznie. W 2017 roku, z ponad siedmiuset sprzedaży tokenów, ponad 15 procent z nich nie udało się sfinansować, 40 procent uzyskało finansowanie, ale następnie zawiodło, a kolejne 14 procent uzyskało finansowanie, ale powoli zamarło w zapomnieniu. Pomimo udanej zbiórki funduszy, wiele projektów nie generuje żadnych wyników ekonomicznych, z ujemnym ROI dla inwestorów tokenów. Podczas gdy pod koniec 2017 r. wiele tokenów było przecenionych, wydaje się, że rynek wypłukał wiele nierentownych projektów.

Niezależnie od obecnych nastrojów rynkowych, sprzedaż tokenów stała się popularnym narzędziem pozyskiwania funduszy i inwestycji. Szacuje się, że w 2016 roku sprzedaż tokenów zebrała ponad 600 mln USD. Liczby z 2017 roku szacowane są na około 7 mld USD. Dla roku 2018 szacunki wahają się od 13 mld do 25 mld, przy czym niektóre spektakularne sprzedaże tokenów pozyskały ponad sam miliard, jak Telegram (1,7 mld USD) czy EOS (4,1 mld USD), w większości przypadków w oparciu o prostą obietnicę, a często w ogóle bez produktu. Porównując te dane z tradycyjnymi formami pozyskiwania funduszy, możemy zauważyć, że globalny wolumen crowdfundingu w 2015 roku wyniósł około 34 mld USD i prognozuje się, że do 2025 roku wzrośnie do 100 mld USD. Rośnie również globalne finansowanie VC, które obecnie wynosi ponad 250 miliardów rocznie.

W miarę konsolidacji rynków i nadrabiania zaległości przez regulatorów, sprzedaż tokenów zaczęła rozróżniać typy tokenów, które emitują. Oferty tokenów bezpieczeństwa (STO) to oferty tokenów, które emitują tokeny klasyfikowane jako papiery wartościowe. Tokeny bezpieczeństwa są nową, ekscytującą klasą tokenów, które oferują wbudowaną logikę biznesową zgodną z wymogami regulacyjnymi, takimi jak Know Your Customer (KYC) i Anti-Money Laundering (AML). Możliwość łatwej frakcjonalizacji własności tokena bezpieczeństwa pozwala na nowe poziomy inwestycji frakcyjnych, co pozwoli na nowe i bardziej spersonalizowane rodzaje aktywów i instrumentów pochodnych. Każdy inwestor detaliczny może posiadać portfel wysokiej jakości inwestycji, które do tej pory były dostępne tylko dla firm private equity. Organy regulacyjne wielu krajów już wydały oświadczenia lub przyjęły regulacje, a wiele innych krajów podąża za nimi. Ponadto, pojawia się szereg usługodawców specjalizujących się w tokenach, od prawników po doradców inwestycyjnych, ubezpieczycieli i powierników. Wyraźne regulacje dotyczące tokenów mogą zapewnić większą pewność nie tylko inwestorom (ochrona inwestorów), ale także przedsiębiorcom, którzy przez długi czas musieli radzić sobie z zamrożonymi kontami bankowymi i obawą przed procesami sądowymi, ze względu na niepewność, czy ich projekt lub token nie naruszył jakiegoś przepisu (czytaj więcej: Część 4 - Tokeny aktywów i własność frakcyjna).

Rodzaje sprzedaży tokenów

W początkowym okresie sprzedaży tokenów, z powodu braku wyraźnych regulacji, wielu deweloperów zakładało, że mają całkowitą swobodę w sposobie prowadzenia sprzedaży tokenów. Eksperymentowano z różnymi podejściami. Najbardziej wyróżniającym się czynnikiem była krzywa ceny tokena na różnych etapach sprzedaży: (i) wzrost ceny; (ii) spadek ceny; (iii) stała cena; oraz (iv) cena nieokreślona. Sprzedaż tokenów może być prowadzona po stałej cenie przez cały czas trwania sprzedaży. Kurs wymiany może również wzrosnąć w czasie trwania sprzedaży, więc inwestorzy na wczesnym etapie otrzymują lepszą cenę (zniżkę za ryzyko) niż inwestorzy na późniejszym etapie. Inne opcje obejmują aukcje holenderskie, w których sprzedaż tokenów rozpoczyna się od najwyższej ceny za token, a następnie spada wraz z upływem czasu. Ponadto, w ramach sprzedaży tokenów można wyemitować stałą lub nieograniczoną liczbę tokenów. Sprzedaż tokenów może być prowadzona w taki sposób, że tokeny są dystrybuowane jako procent od całości zebranych środków. Na przykład, projekt EOS sprzedawał równe części całkowitej podaży tokenów dziennie, a suma pieniędzy zainwestowanych w danym dniu decydowała o przydziale inwestorom części tokenów przypadającej na dany dzień. EOS był również jednym z niewielu projektów, które wycofały zainwestowane środki przed zakończeniem sprzedaży tokenów, co wzbudziło obawy, czy nie reinwestowano wcześniej wycofanych środków, aby zminimalizować sprzedaż tokenów osobom z zewnątrz.

Po zakończeniu sprzedaży tokenów, giełdy mogą rozpocząć notowanie tokenów, umożliwiając innym ludziom handel nimi po cenie rynkowej. Aby zapobiec manipulacji rynkiem, projekty mogą zdecydować się na wprowadzenie okresów zamrożenia lub schłodzenia. W niektórych przypadkach, może to być okres "cool-off", w którym tokeny są zamrożone lub nabyte, co oznacza, że inwestorzy nie mogą przekazywać swoich tokenów przez określony czas. Okresy schładzania są zwykle stosowane wobec dużych posiadaczy tokenów (wielorybów), którzy kupili je z rabatem, aby zapobiec ich dumpingowi; w przeciwnym razie cena rynkowa uległaby załamaniu.

Wyzwania związane ze sprzedażą tokenów

Wielu wczesnych założycieli projektów, którym udało się zebrać fundusze poprzez sprzedaż tokenów, było inżynierami, a nie przedsiębiorcami czy zarządzającymi aktywami. Ten brak nadzoru menedżerskiego skutkował wysokim wskaźnikiem wypalenia środków zebranych w sprzedaży tokenów. Wiele z tych funduszy zostało zebranych w Bitcoin lub Ether, które podlegają fluktuacjom cenowym. Zabezpieczenie wartości tych zebranych funduszy poprzez odpowiednie zarządzanie portfelem jest zadaniem zarządcy aktywów, a nie inżyniera blockchain, a wiele projektów upadło lub prawie zbankrutowało właśnie z tego powodu. Na przykład projekt Ethereum z powodzeniem zebrał 18 milionów dolarów. Jednak w wyniku spadku cen BTC w ciągu kilku tygodni po sprzedaży tokenów (z 600 USD do 200 USD), 18 mln USD spadło do 6 mln USD. Projekt rozwoju Ethereum Classic (ETCDEV) miał podobne problemy, gdy ich cena tokenów gwałtownie spadła i pozostawiła ich bez finansowania. Steemit jest kolejnym projektem, który musiał zredukować swój zespół z powodu utraty wartości tokenów.

Po stronie inwestorów, posiadacze nowo wyemitowanych tokenów bardzo często nie byli w stanie handlować swoimi tokenami z powodu braku płynności i głębokości rynku. Stosunkowo niewielkie ilości tokenów w obrocie mogły prowadzić do znacznych wahań cen. Wielu posiadaczy tokenów nie miało zatem innego wyboru, jak tylko trzymać swoje tokeny, czasami przez bardzo długi okres czasu, ponieważ każda niewielka sprzedaż mogła spowodować spadek cen.

Aby rynek sprzedaży tokenów stał się bardziej dojrzały i przejrzysty oraz aby zapewnić ochronę inwestorów, potrzebne będą bardziej znormalizowane procedury i większa odpowiedzialność. Ponadto, jako bardziej innowacyjne podejście, proponuje się ciągłe modele tokenów i płynne zastawianie. "Modele tokenów ciągłych" próbują generować długoterminowe finansowanie poprzez ciągłą emisję i sprzedaż tokenów. Zamiast jednorazowej, często arbitralnie wysokiej rundy finansowania, w której tokeny są bite tylko raz i nigdy więcej, ciągła sprzedaż tokenów pozwala na ciągły przepływ gotówki, zmniejszając ryzyko zarówno dla przedsiębiorców, jak i inwestorów. "Liquid Pledging" został wprowadzony przez projekt "Giveth" i rozwiązuje problemy z przejrzystością tradycyjnego fundraisingu i działalności charytatywnej. Umożliwia zarówno nadzór, a często nawet wpływ na to, jak wykorzystywane są fundusze, co umożliwiają dane blockchain w czasie rzeczywistym.

Wstępne oferty giełdowe

Wraz z pojawieniem się na rynku nowych mechanizmów sprzedaży tokenów i zewnętrznych dostawców usług, giełdy tokenów zaczęły oferować swoje platformy do celów pozyskiwania funduszy. Initial Exchange Offerings (IEO) to usługi pośrednictwa, w ramach których emitenci tokenów mogą zbierać fundusze, oferując swoje tokeny na giełdzie tokenów, zamiast oferować je bezpośrednio na swojej stronie internetowej. Giełda tokenów zapewnia infrastrukturę, w tym proces KYC, i nadzoruje sprzedaż tokenów. Emitenci tokenów wysyłają tokeny na giełdę, która następnie sprzedaje tokeny inwestorom w zamian za inne tokeny lub pieniądze fiat. Emitenci tokenów mogą zmniejszyć koszty organizacyjne i biurokrację związaną z rejestracją sprzedaży tokenów w organach regulacyjnych i wykorzystać istniejącą bazę użytkowników giełdy tokenów, zmniejszając wysiłki marketingowe. Podobnie jak w przypadku ICO lub IEO, parametry sprzedaży tokenów mogą być różne (ceny, rodzaj dystrybucji, ilość emitowanych tokenów). IEO oferują wygodny sposób na przeprowadzenie sprzedaży tokenów, jednocześnie automatycznie wprowadzając token do przyszłego obrotu na danej giełdzie. Zmniejsza to ryzyko, że nasze tokeny nigdy nie znajdą się na giełdzie.

Initial Exchange Offerings zapewniają również większą elastyczność dla inwestorów, ponieważ nie są oni zmuszeni do płacenia jednym konkretnym tokenem, ale mogą potencjalnie płacić dowolnymi tokenami, które już zdeponowali na danej giełdzie. IEO zmniejszają ryzyko, że inwestorzy wejdą w "wojnę gazową" i będą musieli martwić się o opłaty transakcyjne. Inwestorzy unikają również przechodzenia przez osobny proces identyfikacji, jeśli są już zarejestrowani na giełdzie. Ponieważ giełdy mają reputację do stracenia, można od nich oczekiwać, że będą audytować emitenta, przeprowadzać analizę techniczną i oceniać potencjał tokena, zmniejszając możliwość sprzedaży tokenów przez oszustów, zapewniając tym samym pewien poziom ochrony inwestorów. Giełdy mogłyby w ten sposób wprowadzić niezbędną standaryzację branży. Z drugiej strony, giełdy korzystają z prowadzenia IEO jako dodatkowego źródła przychodów. Mogą one przyciągnąć nowych użytkowników, którzy zapisują się na giełdę w celu uczestnictwa w danym tokenie, do stania się długoterminowymi użytkownikami giełdy. Jednakże, tak długo jak giełdy tokenów nie są zdecentralizowane, IEO eliminują również charakter P2P wczesnej sprzedaży tokenów.

Podsumowanie rozdziału

Sprzedaż tokenów pozwala na emisję tokenów kryptograficznych w zamian za istniejące tokeny, całkowicie P2P. Stały się one popularne wraz z pojawieniem się sieci Ethereum. Każdy może emitować i sprzedawać tokeny za pomocą inteligentnego kontraktu.

Te pierwsze sprzedaże tokenów były określane jako Initial Coin Offerings (ICOs), ale w miarę jak termin "token" stał się bardziej mainstreamowy, oferty tokenów lub ITOs (Initial Token Offerings), a w szczególnych przypadkach papierów wartościowych, STOs (Security Token Offering), stały się terminem godziny.

Sprzedaż tokenów wprowadziła statyczny mechanizm emisji tokenów w zamian za bezpośrednią opłatę finansową, zanim projekt zacznie funkcjonować. Tokeny byłyby tworzone tylko raz, przed uruchomieniem projektu, i wydawane inwestorom. W takim układzie, pewna część podaży tokenów, lub cała podaż tokenów, jest uwalniana przed uruchomieniem projektu, w wielu przypadkach nawet przed napisaniem jakiegokolwiek kodu.

W początkowym okresie sprzedaży tokenów, z powodu braku wyraźnych regulacji, wielu deweloperów zakładało, że mają całkowitą swobodę w sposobie prowadzenia sprzedaży tokenów. Eksperymentowano z różnymi podejściami. Najbardziej wyróżniającym się czynnikiem była krzywa ceny tokena na różnych etapach sprzedaży: (i) wzrost ceny; (ii) spadek ceny; (iii) stała cena; oraz (iv) cena nieokreślona.

Sprzedaż tokenów może być prowadzona po stałej cenie przez cały czas trwania sprzedaży. Kurs wymiany może również wzrosnąć w czasie trwania sprzedaży, więc inwestorzy na wczesnym etapie otrzymują lepszą cenę (zniżkę za ryzyko) niż inwestorzy na późniejszym etapie. Inne opcje obejmują aukcje holenderskie, w których sprzedaż tokenów rozpoczyna się od najwyższej ceny za token, a następnie spada wraz z upływem czasu. Ponadto, w ramach sprzedaży tokenów można wyemitować stałą lub nieograniczoną liczbę tokenów. Sprzedaż tokenów może być prowadzona w taki sposób, że tokeny są dystrybuowane jako procent od całości zebranych środków.

Ponieważ na rynku pojawiają się nowe mechanizmy sprzedaży tokenów i zewnętrzni dostawcy usług, giełdy tokenów zaczęły oferować swoje platformy do celów pozyskiwania funduszy. Initial Exchange Offerings (IEO) to usługi pośrednictwa, w ramach których emitenci tokenów mogą zbierać fundusze, oferując swoje tokeny na giełdzie tokenów, zamiast oferować je bezpośrednio na swojej stronie internetowej.

W IEO, giełda tokenów zapewnia infrastrukturę, w tym proces KYC, i nadzoruje sprzedaż tokenów. Emitenci tokenów wysyłają tokeny na giełdę, która następnie sprzedaje tokeny inwestorom w zamian za inne tokeny lub pieniądze fiat. Emitenci tokenów mogą ograniczyć koszty organizacyjne i biurokrację związaną z rejestracją sprzedaży tokenów w organach regulacyjnych oraz wykorzystać istniejącą bazę użytkowników giełdy tokenów, zmniejszając wysiłki marketingowe.

IEOs oferują wygodny sposób na przeprowadzenie sprzedaży tokenów, jednocześnie automatycznie wprowadzając token do przyszłego obrotu na tej giełdzie. Zmniejsza to ryzyko, że nasze tokeny nigdy nie znajdą się na giełdzie. Initial Exchange Offerings zapewniają również większą elastyczność inwestorom, ponieważ nie są oni zmuszeni do płacenia jednym konkretnym tokenem, ale mogą potencjalnie płacić dowolnymi tokenami, które już zdeponowali na danej giełdzie.

Referencja Rozdziału i Dalsze Czytanie

Footnotes (Polish translation and markers in text above are missing)

[^1]: Telegram canceled the public sale of its token after raising over 1.7 billion USD in a private pre-sale, which usually allows VCs and larger investors to buy tokens at lower prices. It is unclear whether they raised enough already or whether regulatory issues forced them to abandon a public sale. Reports claim that fewer than 200 investors funded the whole sum.

[^2]: The EOS token sale lasted a whole year (June 2017 to June 2018). Their subsequent mainnet on launch had some issues, and couldn’t go live for at least two weeks, with issues recurring again later.

[^3]: The statistics vary due to a lack of reporting standards, and the fact that a growing portion of tokens are offered in a pre-sale to a select number of often undisclosed investors.

[^4]: In Ethereum, transactions can range from simple „send money“ to complex smart contract interactions. To reflect the difference, transactions consume Gas - a measure of computational steps. Users can‘t change how many computational steps are needed for an action, but they are able to decide how much they are willing to spend for these computational steps. By paying a higher or lower price per computational step, they can help miners make a decision on including the transaction in the next block. In a Gas War, several users are competing for a spot in the next block. Especially during ICOs, being included in the next block or not can make a difference in being successful in an auction. During peak times, users have paid many multiples of average transaction fees, effectively outbidding each other for miners to include their transaction as soon as possible.