Instytucjonalna ekonomia sieci Web3 & inne Zdecentralizowane Autonomiczne Organizacje (ang DAOs) - Token-Economy-Book/PolishTranslation GitHub Wiki

Ekonomia instytucjonalna bada rolę formalnych i nieformalnych instytucji - takich jak procedury, konwencje, ustalenia, tradycje i zwyczaje - w kontekście społeczno-gospodarczym. Od czasu pojawienia się Internetu powstało wiele rozproszonych plemion internetowych, takich jak platformy mediów społecznościowych, platformy e-commerce czy platformy wiedzy. Sieci Web3 wprowadzają nowy rodzaj internetowej infrastruktury instytucjonalnej, która pozwala rozproszonym plemionom internetowym na samoorganizację i koordynację w bardziej autonomiczny sposób, sterowaną przez tokeny zorientowane na cel i realizowaną za pomocą protokołów egzekwowanych maszynowo. Są one powszechnie określane jako Zdecentralizowane Organizacje Autonomiczne (DAO). [^1]

Sieci blockchain i podobne księgi rozproszone mogą zakłócić tradycyjne struktury zarządzania[^2] i rzucić wyzwanie obecnym formom organizacji społeczeństwa. Mogą one (i) zmniejszyć dylemat zleceniodawcy-agenta w organizacjach poprzez zapewnienie przejrzystości; (ii) motywować uczestników sieci za pomocą rodzimego tokena, tym samym dezintermediując i zmniejszając koszty zarządzania oraz (iii) zastąpić reaktywne bezpieczeństwo proceduralne obecnego systemu prawnego proaktywnymi i zautomatyzowanymi mechanizmami, które sprawiają, że potencjalne naruszenie umowy jest kosztowne, a zatem niewykonalne. Sieci Web3 generalnie zapewniają bardziej zdecentralizowaną i spontaniczną koordynację przez Internet pomiędzy osobami i instytucjami, które mogą się nawet nie znać lub nie ufać sobie nawzajem. Struktury koordynacyjne są określane jako Zdecentralizowane Organizacje Autonomiczne (DAO).

DAO rozwiązują odwieczny problem zarządzania, który politolodzy i ekonomiści nazywają "dylematem mocodawcy-agenta", który występuje, gdy agent organizacji ma prawo do podejmowania decyzji w imieniu, lub wpływających na mocodawcę - inną osobę lub podmiot w organizacji. Przykładem tego mogą być menedżerowie, którzy działają w imieniu akcjonariuszy lub politycy, którzy działają w imieniu obywateli. W takich układach pokusa nadużycia występuje, gdy jedna osoba podejmuje większe ryzyko niż normalnie by podjęła, ponieważ inni ponoszą koszty tego ryzyka. Mówiąc bardziej ogólnie, ma ona miejsce wtedy, gdy agent działa raczej we własnym interesie niż w interesie zleceniodawcy, ponieważ zleceniodawca nie może w pełni kontrolować działań agenta. Dylemat ten zwykle narasta, gdy w grę wchodzi asymetria informacji.

Sieć Bitcoin może być uważana za pierwszą prawdziwą zdecentralizowaną i autonomiczną organizację, koordynowaną przez protokół Bitcoin, którą każdy może przyjąć. Sieć Bitcoin zapewnia system operacyjny dla pieniędzy bez banków i menedżerów bankowych, i pozostaje odporna na ataki i toleruje błędy od czasu utworzenia pierwszego bloku w 2009 roku. Żaden centralny podmiot nie kontroluje sieci, co oznacza, że tak długo, jak ludzie będą uczestniczyć w sieci, tylko ogólnoświatowa przerwa w dostawie prądu mogłaby zamknąć Bitcoin. Zasady zarządzania są powiązane z tokenem sieciowym, a ich celem jest kierowanie zachowaniem węzłów sieci za pomocą mechanizmu motywacyjnego, który okazał się skutecznym motywatorem do wykonywania usług sieciowych (czytaj więcej: Część 1 - Blockchain & Other Distributed Ledgers, Część 4 - Purpose-Driven Tokens).

Wraz z pojawieniem się sieci Ethereum, koncepcja DAO przesunęła się w górę stosu technologicznego z protokołu blockchain na smart contract. Podczas gdy wcześniej do stworzenia DAO potrzebna była sieć blockchain z odpornym na ataki protokołem konsensusu, inteligentne kontrakty sprawiły, że tworzenie DAO stało się łatwo programowalne, często za pomocą zaledwie kilku linijek kodu i bez konieczności tworzenia własnej infrastruktury blockchain. Przypadki użycia DAO wahają się od prostych do złożonych. Złożoność zależy od liczby interesariuszy, a także liczby i złożoności procesów w organizacji, które są regulowane przez inteligentny kontrakt. Zasady zarządzania tokenem motywują i kierują siecią podmiotów, zastępując potrzebę odgórnych organizacji samowzmacniającym się kodem. W zależności od celu i zasad zarządzania DAO, a także poziomu autonomii interesariuszy DAO, przypadki użycia mogą przypominać firmę lub państwo narodowe. Organizacje, które wykorzystują inteligentne kontrakty jako swoją infrastrukturę operacyjną, mogą korzystać z systemu prawnego do pewnej ochrony własności fizycznej, ale takie wykorzystanie jest drugorzędne w stosunku do wyprzedzających mechanizmów bezpieczeństwa, które mogą zaoferować inteligentne kontrakty.

"TheDAO" z 2016 r. był bardzo wczesnym przykładem takiego złożonego inteligentnego kontraktu w sieci Ethereum. Celem TheDAO było zapewnienie autonomicznego pojazdu do zarządzania funduszami bez tradycyjnych zarządzających funduszami. Podczas czterotygodniowej sprzedaży tokenów, TheDAO wyemitował tokeny DAO w zamian za ETH, zbierając równowartość 150 milionów USD, co spowodowało największą sprzedaż tokenów w swoim czasie. Idea była taka, że każdy posiadacz tokena DAO byłby współwłaścicielem tego zdecentralizowanego funduszu inwestycyjnego, proporcjonalnie do liczby posiadanych tokenów, i mógłby uczestniczyć w decyzjach inwestycyjnych z proporcjonalnym prawem głosu. Specjalistyczne usługi dla TheDAO mogłyby być wykonywane przez podwykonawców wynajętych przez posiadaczy tokenów TheDAO na zasadzie konsensusu większościowego. Jednak z powodu błędu programistycznego w oprogramowaniu, ta wizja TheDAO nigdy nie stała się rzeczywistością, ponieważ projekt został pozbawiony około jednej trzeciej swoich funduszy, zanim zaczął funkcjonować. Doprowadziło to do kontrowersyjnego hard forka sieci Ethereum. Jednym z głównych niedociągnięć było to, że zasady zarządzania TheDAO nie uwzględniały procesów decyzyjnych w przypadku nieprzewidzianych zdarzeń (więcej w następnym rozdziale: On-Chain vs. Off-Chain Governance).

Ten wczesny przypadek użycia DAO opartego na inteligentnym kontrakcie pokazał, że to, co sieć Bitcoin rozwiązała za pomocą złożonego protokołu konsensusu, opartego na dekadach badań stosowanych i teoretycznych, nie może być po prostu powielone za pomocą kilku linii kodu. Cel TheDAO był inny niż sieci Bitcoin i dlatego wymagał nowego typu mechanizmu sterującego odpornego na ataki, ale zasady zarządzania TheDAO zostały opracowane w ciągu zaledwie kilku miesięcy, w większości przez inżynierów nieposiadających żadnego doświadczenia w zakresie zarządzania. Zasady zarządzania tokenami TheDAOs opierały się na zbyt uproszczonych założeniach dotyczących zachowania posiadaczy tokenów: Nie uwzględniały one w wystarczającym stopniu zjawisk psycholgicznych, takich jak "free-rider problem [^3]" czy "ograniczona racjonalność" [^4] które są przedmiotem ekonomii behawioralnej (czytaj więcej: Część 4 - Purpose-Driven Tokens). Zamiast tego, oparli oni swój projekt zarządzania tokenami na założeniu, że mali posiadacze tokenów będą naśladować zachowanie dużych posiadaczy tokenów, którzy, jak zakładano, poświęcą czas na rozsądne podejmowanie decyzji, ponieważ mają więcej "skóry w grze". W rzeczywistości większość drobnych posiadaczy tokenów w ogóle nie uczestniczyła w procesach głosowania, prawdopodobnie licząc na to, że inni posiadacze tokenów podejmą właściwą decyzję w ich imieniu. Co więcej, proces głosowania wymagał osobistej interwencji, z kiepską użytecznością portfela, co wykluczało wielu mniejszych i mniej zaawansowanych technicznie posiadaczy tokenów z udziału w procesach głosowania. Cały ten incydent pokazał, że "decentralizacja" jest także kwestią ludzkich zachowań, a więc także przedmiotem ekonomii behawioralnej, a nigdy tylko kwestią matematyczną czy techniczną.

Widzimy, że na Web3 powstaje coraz więcej DAO o różnym przeznaczeniu. Nowsze aplikacje Web3 skupiają się na dostarczaniu plug-and-play end-to-end framework do budowy DAO. Dostarczony zestaw narzędzi zawiera takie elementy jak ramy konstytucyjne, ramy rozwiązywania sporów i wiele innych, dzięki czemu nowe projekty DAO nie muszą budować wszystkich niezbędnych elementów organizacyjnych i instytucjonalnych od podstaw. Zmniejszają one techniczne koszty tworzenia zdecentralizowanej organizacji, dzięki czemu można skupić się na tym, co chcemy zbudować (cel sieci) i jak chcemy to zrobić (zasady zarządzania siecią). Wiele z projektów opiera się na sieci Ethereum i oferuje modułowy framework inteligentnych kontraktów, z łatwym w użyciu interfejsem użytkownika, który pozwala osobom bez wiedzy technicznej na stworzenie własnej zdecentralizowanej organizacji. Poziom decentralizacji takich organizacji może się różnić w zależności od potrzeb. Przykładami takich projektów są "Aragon", "Bitnation", "Colony", "Commonstack", "DAOStack" czy "MolochDAO", z których każdy różni się pod względem ukierunkowania, ideologii czy poziomu zaawansowania i sukcesu.

Blockchain Networks are Complex Socioeconomic Systems

DAO vs. Tradycyjne organizacje

Duża część naszego społeczeństwa jest zorganizowana w odgórnie sterowane struktury dowodzenia i kontroli. Rolą systemu prawnego jest zabezpieczenie i egzekwowanie wszystkich umów zawieranych przez wszystkie instytucje, które regulują nasze interakcje społeczno-ekonomiczne. Przykładem takich ram prawnych są (i) konstytucja kraju, (ii) umowy o pracę pomiędzy pracownikiem a organizacją, (iii) umowy dostawy, umowy kupna lub sprzedaży pomiędzy organizacjami, lub (iv) dwustronne lub wielostronne umowy pomiędzy rządami różnych państw. Struktury organizacyjne naszych instytucji gospodarczych ewoluowały w czasie i są przedmiotem badań ekonomii instytucjonalnej, nauki o zarządzaniu i cybernetyki. Instytucje polityczne rządzące członkami danego obszaru geograficznego, zwanymi również obywatelami, również ewoluowały w czasie i są przedmiotem badań nauk politycznych, ekonomii, w szczególności ekonomii instytucjonalnej, socjologii i cybernetyki.

Ewolucja firm i "teoria firmy": W swojej książce "The Theory of the Firm", ekonomista Ronald Coase argumentował, że firmy powstają, jeśli mogą produkować to, czego potrzebują wewnętrznie bardziej efektywnie niż poprzez outsourcing - biorąc pod uwagę wszystkie koszty, takie jak poszukiwanie, zdobywanie informacji, targowanie się i pilnowanie partnerstwa biznesowego lub angażowanie się w dwustronny handel na rynku. Jego teorie wyjaśniają koncentrację produkcji gospodarczej, poprzez pionową integrację produkcji, a następnie powstanie korporacji międzynarodowych, od rewolucji przemysłowej do końca XX wieku. W ostatnich dziesięcioleciach te wysoce ustrukturyzowane, scentralizowane i biurokratyczne organizacje XX wieku ustąpiły miejsca luźniejszym, bardziej płaskim formom organizacyjnym, takim jak "Holakracja", która jest przykładem bardziej autonomicznej struktury organizacyjnej sterowanej przez samodzielne jednostki. Internet, jako technologia wymiany informacji, ułatwił wiele z tych innowacji organizacyjnych, zapoczątkował rewolucję outsourcingu i zmniejszył wielkość firm (pod względem liczby pracowników). Ponadto, pojawienie się sieci Web2 ułatwiło mechanizmy tworzenia rynku globalnego przy niższych kosztach transakcyjnych, umożliwiając nowe formy organizowania się, na przykład wokół prosumentów. Pozostaje jednak jeden potężny pośrednik, zaufana strona trzecia, taka jak Amazon, eBay, Zalando, Uber, Airbnb lub podobne firmy - zapewniająca zaufaną platformę dla dwóch osób wchodzących w interakcje przez Internet. Podczas gdy produkty i usługi wokół tych platform stały się coraz bardziej rozdzielone, zbliżając do siebie producentów i konsumentów, warunki świadczenia usług są zawsze dyktowane przez dostawców platform, w większości prywatne firmy, które również kontrolują wszystkie dane użytkowników. Inteligentne kontrakty mają moc dez-intermediowania tych platform, wprowadzając nowe sposoby koordynacji działań, takie jak przydział zadań, koordynacja i nadzór nad grupą ludzi, którzy mają wspólne interesy ekonomiczne, ale są geograficznie rozproszeni.

Rządy państw narodowych i demokracja przedstawicielska: Demokracja jest systemem rządów, w którym ludzie, którzy dzielą obszar geograficzny i których dotyczą zbiorowe decyzje grupy, zgadzają się na równy udział w tym procesie decyzyjnym. Kwestia, w jaki sposób jednostki powinny uczestniczyć, jest i była źródłem wielu debat i konfliktów, a także znacznie ewoluowała w czasie. Demokracja bezpośrednia jest formą demokracji, w której ludzie bezpośrednio decydują o wszystkich inicjatywach politycznych. Jednak im większa grupa, tym trudniej jest jej członkom uczestniczyć w każdym procesie decyzyjnym z różnych powodów, takich jak duże koszty koordynacji i psychiczne koszty transakcyjne dla każdej zaangażowanej jednostki. W rezultacie wokół nowoczesnych demokracji przedstawicielskich powstały scentralizowane instytucje i biurokratyczne struktury organizacyjne. W takim systemie reprezentatywnym wybrani przedstawiciele rządzą w imieniu wszystkich uprawnionych członków państwa, czyli suwerena. Oba systemy mają zalety i wady, w zależności od wielkości i rodzaju rządzonej grupy. Najnowsza historia polityczna wskazuje na wysoki poziom rozczarowania opinii publicznej w stosunku do ustalonych systemów zarządzania politycznego, który politolodzy określają mianem “post-demokracji". Charakteryzuje się ona coraz bardziej oddaloną elitą rządzącą, w połączeniu z rosnącym żądaniem obywateli, aby odzyskać swoje miejsce w procesie podejmowania decyzji. Efekty globalizacji, takie jak wolny handel, tańszy i szybszy transport oraz Internet, jeszcze bardziej osłabiły siłę państwa narodowego do regulowania życia swoich obywateli. Jednym z sugerowanych rozwiązań tego rozczarowania jest "Płynna Demokracja", rodzaj demokratycznego zarządzania, w którym elektorat deleguje uprawnienia do głosowania w bardziej elastyczny sposób, pozwalający na zróżnicowanie delegowanych uprawnień i ram czasowych delegowania. Jest to sposób wspólnego podejmowania decyzji, który nie zależy od wybranych przedstawicieli, ale raczej od częściowego lub czasowego delegowania głosów. Chociaż "Płynna Demokracja" może zaoferować rozwiązanie niektórych problemów istniejących w systemach demokratycznych, jest to niewykonalny sposób rządzenia, biorąc pod uwagę nasze obecne struktury, które w przeważającej mierze opierają się na (i) krajowych silosach prawnych, które są reliktem ery sprzed Internetu i przed globalizacją, oraz (ii) przewadze papierowych systemów głosowania.

Zdecentralizowane Organizacje Autonomiczne obejmują zbiór osób współdziałających ze sobą zgodnie z samo-wzmacniającym się protokołem oprogramowania open-source w przypadku braku umów dwustronnych. Protokół blockchain i/lub kod inteligentnego kontraktu formalizują zasady zarządzania DAO, regulując zachowanie wszystkich uczestników sieci. DAO oferują możliwość tworzenia bardziej płynnych zdecentralizowanych organizacji za pośrednictwem Internetu i wokół konkretnego celu gospodarczego, politycznego lub społecznego. Stanowią one system operacyjny dla ludzi i instytucji, które nie znają się i nie ufają sobie nawzajem, które mogą mieszkać w różnych obszarach geograficznych, mówić różnymi językami i podlegać różnym jurysdykcjom. Elementy Płynnej Demokracji mogą być stosowane na poziomie protokołów (delegowane Proof-of-Stake lub pule wydobywcze Proof-of-Work) oraz na poziomie inteligentnych kontraktów przy niższych kosztach operacyjnych niż w świecie "off-chain", w którym żyjemy obecnie. Wykonywanie zadań sieciowych może być nagradzane tokenem sieciowym. Tokeny mogą być również wykorzystywane do wykonywania praw głosu. Po wdrożeniu, w pełni zdecentralizowana autonomiczna organizacja jest niezależna od swojego twórcy i nie może być kontrolowana przez jeden podmiot, tylko przez konsensus większości uczestników organizacji[^5]. Dokładne zasady większościowe są zdefiniowane w protokole konsensusu lub zakodowanym inteligentnym kontrakcie i różnią się w zależności od przypadku użycia. DAO mają potencjał, aby rozwiązać globalne problemy z koordynacją, takie jak nieprzejrzystość w międzynarodowych łańcuchach dostaw i brak możliwości egzekwowania globalnej polityki. Jest to prawdopodobnie jeden z powodów, dla których wiele organizacji Narodów Zjednoczonych, takich jak Światowy Program Żywnościowy, UNICEF, UNOPS i UNDP, już przygląda się aplikacjom inteligentnych kontraktów.

DAO są open source, a więc przejrzyste, a jeśli są dobrze zaprojektowane, nieprzekupne. Wszystkie transakcje organizacji są rejestrowane i utrzymywane przez sieć blockchain. Propozycje aktualizacji kodu mogą być zgłaszane przez każdego w sieci i są przegłosowywane przez większość konsensusu zaangażowanych uczestników sieci. DAO mogą być postrzegane jako rozproszone organizmy, lub rozproszone plemiona internetowe, które żyją w Internecie i istnieją autonomicznie, ale także w dużym stopniu polegają na wyspecjalizowanych jednostkach lub mniejszych organizacjach, aby wykonać pewne zadania, których nie można zastąpić automatyzacją. Chciałbym jednak postawić tezę, że nie ma czegoś takiego jak w pełni zdecentralizowana i autonomiczna organizacja. W zależności od zasad zarządzania, istnieją różne poziomy decentralizacji. Ponadto, podczas gdy sieć może być geograficznie zdecentralizowana, z wieloma niezależnymi, ale równymi aktorami sieciowymi, zasady zarządzania zapisane w inteligentnym kontrakcie lub protokole blockchain zawsze będą punktem centralizacji i utraty bezpośredniej autonomii. DAO mogą być architektonicznie zdecentralizowane (niezależni aktorzy zarządzają różnymi węzłami) i są geograficznie zdecentralizowane (podlegają różnym jurysdykcjom), ale logicznie są scentralizowane wokół protokołu. Pytanie o to, jak zaktualizować protokół, kiedy i jeśli to konieczne, jest bardzo często delegowane do grupy ekspertów, którzy rozumieją techniczno-prawne zawiłości kodu, a zatem stanowią punkt centralizacji (czytaj więcej: Część 2 - On-Chain vs. Off-Chain Governance).

Top Down Organizations vs Decentralized Autonomous Organizations

Sieci Web3 i DAO oparte na inteligentnych kontraktach są złożonymi systemami, które składają się z trzech współzależnych sieci: (i) sieci komputerów, (ii) sieci ludzi, (iii) sieci przepływu tokenów. Są to adaptacyjne sieci społeczno-ekonomiczne, które są dynamiczne w czasie i przestrzeni. Dynamiczne odnoszą się do ciągłych zmian stanu sieci w wyniku działań podejmowanych przez ich ludzkich agentów (wysyłanie tokenów lub konsumowanie innych usług sieciowych, wnoszenie wkładu w postaci kodu lub rozwidlanie się na inną sieć). Adaptacyjny oznacza, że uczestnicy DAO nieustannie dostosowują się do sieci, której są częścią, ze względu na pętle sprzężenia zwrotnego pomiędzy poszczególnymi aktorami a całą siecią. Indywidualne działania wpływają na system, a w rezultacie system jako całość ewoluuje w czasie. Systemy złożone różnią się od innych (mniej złożonych) systemów tym, że zachowanie na poziomie systemu nie może być łatwo wywnioskowane lub przewidziane na podstawie lokalnych zmian stanu wywołanych przez poszczególnych aktorów sieci.

Teoria systemów jest jednym z wielu narzędzi związanych z "cybernetyką", interdyscyplinarną dziedziną nauki, która bada samozarządzające się systemy organizmów żywych, maszyn i organizacji. Termin "cybernetyka" wywodzi się z języka greckiego i można go przetłumaczyć jako "kierować, nawigować lub zarządzać statkiem". Kierowanie odnosi się do ustalania celów, a nie mówienia systemowi, co ma robić. Cele te mogą być indywidualne (indywidualne pragnienia i potrzeby) oraz wspólnotowe (konsensus społeczny dotyczący polityki zbiorowej). Systemy samosterujące i współsterujące, w naukach politycznych, są często określane mianem demokracji. Ekonomista Friedrich von Hayek odniósł się do cybernetyki jako dyscypliny, która mogłaby również pomóc ekonomistom w zrozumieniu rynków jako "samoorganizujących się lub samogenerujących się systemów złożonych zjawisk", wykorzystujących cybernetyczny mechanizm sprzężenia zwrotnego do przewidywania wzorców ekonomicznych. Wyjaśnił on ideę "niewidzialnej ręki" Adama Smitha jako antycypację działania mechanizmu sprzężenia zwrotnego w cybernetyce.

Institutional Economics of DAOs 1

Ekonomia instytucjonalna DAO

Ekonomia instytucjonalna jest podgrupą ekonomii, która łączy się z naukami politycznymi, socjologią lub historią i bada rolę formalnych lub nieformalnych instytucji w kontekście społeczno-ekonomicznym. "Instytucje reprezentują zbiór zasad lub umów, które umożliwiają interakcję społeczną, takich jak procedury, konwencje, ustalenia, tradycje lub zwyczaje. Są one często osadzone w układzie różnych, współzależnych warstw: naturalnych, kulturowych i prawnych zbiorów reguł. Instytucje mogą również odzwierciedlać podmioty, które kanalizują i motywują działania jednostek w grupie. Ekonomista instytucjonalny Gustav von Schmoller powiedział: "Badanie organów i instytucji jest dla wiedzy o ciele społecznym tym, czym anatomia jest dla ciała fizycznego".

Różne szkoły ekonomii instytucjonalnej stosują różne definicje tego, co uważają za instytucję. Wczesnymi ciałami społecznymi były wspólnoty, takie jak plemię, Sippe, rodzina. W miarę jak ewolucja technologiczna i społeczna umożliwiła zarządzanie coraz większą liczbą ludzi i na większych obszarach geograficznych, pojawiły się nowe organy społeczne, przede wszystkim państwo narodowe i przedsiębiorstwa.

Od czasu pojawienia się Internetu powstało wiele rozproszonych plemion internetowych, takich jak platformy mediów społecznościowych i inne platformy. W tym historycznym kontekście, sieci blockchain wprowadzają nowy rodzaj internetowej infrastruktury instytucjonalnej rządzonej przez protokoły egzekwowane przez maszyny. Zdecentralizowane autonomiczne organizacje mogą być zatem postrzegane jako nowy organizm społeczny dla Web3. Reprezentują one sieci społeczno-ekonomiczne, które dostarczają danych w czasie rzeczywistym na temat wszystkich działań sieci, ale w przeciwieństwie do Web2, dane te są publiczne dla wszystkich i nie są kontrolowane przez jeden podmiot. Web3 pozwala nam dokumentować i analizować powstawanie nowych instytucji w czasie niemal rzeczywistym i w sposób publicznie weryfikowalny. Biorąc pod uwagę postępy w nauce o danych, pozwala to na nowe mechanizmy koordynacji oparte na danych i umożliwia nowe formy ponadnarodowego zarządzania z pętlami sprzężenia zwrotnego działającymi niemal w czasie rzeczywistym. Nadchodzące lata ujawnią implikacje mechanizmów ekonomicznych wymuszanych przez maszyny oraz implikacje inteligentnych kontraktów dla ewolucji umów prawnych i mechanizmów zbiorowego sterowania społeczno-gospodarczego.

W swojej strukturze instytucjonalnej sieci Web3 o wiele bardziej przypominają państwa narodowe niż firmy. Protokół blockchain można porównać do konstytucji i praw rządzących państwem narodowym. Autonomiczni aktorzy w sieci są suwerenami sieci, a zatem podlegają konstytucji sieci, protokołowi blockchain lub kodowi inteligentnego kontraktu. Polityka monetarna sieci Proof-of-Work, na przykład, jest zdefiniowana w protokole i reguluje okoliczności, w których token sieciowy jest wybijany. Polityka fiskalna jest również zdefiniowana w protokole i reguluje opłaty transakcyjne. Udziałowcy mogą w każdej chwili zrezygnować z udziału w projekcie, zdecydować, czy chcą zostać aktywnymi członkami społeczności i uczestniczyć w rozwoju kodu, czy też decydować o zmianach w kodzie w przypadku jego aktualizacji.

Państwa narodowe można porównać raczej do sieci z uprawnieniami niż do sieci bez uprawnień. W większości krajów, tylko obywatele tych państw narodowych mają przywilej bycia częścią sieci, lub innymi słowy, żyć i pracować w tym kraju. Osoby niebędące obywatelami mogą otrzymać tymczasowe pozwolenie na wjazd do kraju lub pracę w kraju. Chociaż można zdecydować się na wejście i wyjście, poprzez imigrację lub emigrację, opcja ta zwykle wiąże się z wysokimi kosztami osobistymi i ekonomicznymi, a także wymaga czasu. Państwa narodowe sterują działaniami swoich obywateli głównie poprzez zniechęcanie: kiedy łamiesz prawo, musisz zapłacić karę lub iść do więzienia. Podatki mogą być traktowane jako sieciowe koszty transakcyjne, które obywatele płacą, aby otrzymać usługi rządowe. W niektórych przypadkach, rządy krajowe ustanawiają ulgi podatkowe i subsydia, które działają jak pozytywne bodźce, aby "nakłonić" obywateli do określonego zachowania. Polityka podatkowa jest częścią polityki fiskalnej kraju, która wraz z polityką banku centralnego decyduje o polityce monetarnej, której celem jest sterowanie aktorami sieciowymi w kierunku określonych zachowań ekonomicznych.

Polityka monetarna i fiskalna DAO

Polityka monetarna odnosi się do zarządzania podażą pieniądza w walucie krajowej, np. poprzez ustalanie stóp procentowych, które są strategicznie planowane i wdrażane przez banki centralne, rady walutowe i inne odpowiednie organy regulacyjne w celu osiągnięcia celów makroekonomicznych, takich jak inflacja, konsumpcja, wzrost gospodarczy i płynność. Podstawowym celem większości banków centralnych jest zarządzanie inflacją przy jednoczesnym ograniczaniu bezrobocia. W takich przypadkach celem jest zazwyczaj osiągnięcie wzrostu gospodarczego, a przynajmniej stabilności, która jest mierzona w kategoriach PKB (produkt krajowy brutto), utrzymanie niskiej stopy bezrobocia i stabilnego kursu walutowego. Większość banków centralnych do regulowania polityki pieniężnej danego kraju wykorzystuje kombinację następujących narzędzi: (i) operacje otwartego rynku, (ii) rezerwy obowiązkowe, (iii) interwencje kursowe oraz (iv) krótkoterminowe stopy procentowe.

Politykę podaży tokenów w sieci blockchain można uznać za "politykę monetarną" sieci blockchain. Ta polityka podaży tokenów jest zdefiniowana w protokole i określa podaż i dostępność rodzimego tokena sieciowego. Tak jak polityka monetarna poszczególnych krajów może się różnić w zależności od kraju, polityka podaży tokenów w sieciach blockchain i innych DAO może się znacznie różnić, wprowadzając nowy obszar badań stosowanych i rozwoju. Podaż tokenów może być ustalona od początku, jak w przypadku sieci Bitcoin, lub nieokreślona, jak w przypadku sieci Ethereum.

Na przykład, podaż tokenów Bitcoin jest regulowana w protokole i została zdefiniowana przed jego wdrożeniem i uruchomieniem. Za każdym razem, gdy górnik odkryje nowy blok, tworzone są nowe BTC. Pierwsze BTC zostały utworzone w bloku genesis w 2009 roku. Liczba BTC generowanych na blok zmniejsza się o 50 procent co 210 000 bloków, czyli mniej więcej co cztery lata. Liczba tokenów Bitcoin jest więc ograniczona do nieco poniżej 21 milionów BTC. Szacuje się, że ostatni BTC zostanie wydobyty w 2140 roku, kiedy to nagroda za blok spadnie poniżej 1 Satoshi, który reprezentuje najmniejszy nominał BTC. Mimo malejących nagród blokowych górnicy nadal byliby zachęcani do utrzymywania sieci, ponieważ mogliby pobierać opłaty za zabezpieczanie transakcji. Zmiana polityki monetarnej sieci Bitcoin wymagałaby konsensusu większości uczestników sieci, co jest możliwe, ale mało prawdopodobne. Inflacja tokenów jest określana przez liczbę nowo wybijanych tokenów każdego roku, minus ilość tokenów spalonych. Jeśli protokół posiada stałą podaż tokenów, będzie to potencjalnie prowadzić do deflacyjnego rozwoju cen rodzimego tokena, gdy popyt przewyższy podaż nowych tokenów, biorąc pod uwagę tokeny utopione.

Podaż tokenów Ethereum nie była z góry określona, lecz kolektywnie regulowana przez interesariuszy sieci: (i) deweloperów, (ii) pełnoprawnych węzłów, (iii) górników oraz innych uczestników sieci. Początkowym uczestnikom sprzedaży tokenów Ethereum przydzielono 60 milionów ETH w bloku genesis. Dodatkowe 12 milionów ETH zostało rozdzielone między wczesnych uczestników i Fundację Ethereum. Z czasem nagrody za bloki uległy zmniejszeniu z powodu zmian w protokole konsensusu. Wydarzeniem, które wpłynęło na wskaźnik emisji, był "Homestead fork" w 2016 roku. Czasy bloków zostały skrócone, co tymczasowo doprowadziło do wzrostu wskaźnika emisji. W 2017 roku uruchomiono mechanizm, który zwiększył trudność wydobycia bloku, co spowolniło bloki i zmniejszyło emisję nowo wybitych tokenów. Jest on określany jako "Difficulty Bomb" lub "Ethereum Ice Age". Jeszcze w tym samym roku pojawił się "Byzantium fork", który zmniejszył nagrody za bloki z 5 do 3 ETH. Najnowszy spadek nastąpił z 3 do 2 ETH w 2019 roku.

W zależności od rodzaju zasad zarządzania, posiadacze tokenów z dużym udziałem w systemie mogliby wpływać na popyt rynkowy lub wpływać na cenę tokena, a tym samym na kurs wymiany tego tokena, działając jako "quasi" bank centralny. W sieci, w której posiadacze tokenów nie znają się i nie ufają sobie nawzajem, skoordynowane działania mogą być trudne do wdrożenia, ponieważ wymagałoby to zmowy głównych posiadaczy tokenów, aby koordynować kupno lub sprzedaż tokenów w celu manipulowania rynkiem i sterowania wewnętrzną gospodarką tokenów. Jeśli duży udział w tokenie sieciowym jest w posiadaniu jednego posiadacza tokena lub ograniczonej liczby znanych sobie posiadaczy tokenów, łatwiej będzie sterować skoordynowanymi działaniami. W następstwie wielu wczesnych sprzedaży tokenów, było to dużym problemem (czytaj więcej: Część 2 - Sprzedaż tokenów).

Polityka fiskalna odnosi się do wykorzystania wydatków rządowych i polityki podatkowej w celu wpływania na warunki makroekonomiczne. Opodatkowanie jest ważnym narzędziem polityki fiskalnej, służącym do sterowania działalnością gospodarczą, przy jednoczesnym finansowaniu wydatków rządowych, innego narzędzia polityki fiskalnej. Rząd może wydawać pieniądze na dotacje, płatności transferowe, w tym programy opieki społecznej, projekty robót publicznych i pensje rządowe. Podczas gdy wyższe podatki zmniejszają autonomię poszczególnych podmiotów, wydatki rządowe mogą zachęcać beneficjentów do wydawania funduszy i mogą być wykorzystywane do kierowania wzrostem gospodarczym.

W publicznych i bez-pozwoleniowych sieciach blockchain, polityka fiskalna może być odzwierciedlona przez poziom "kosztów transakcyjnych", które trzeba zapłacić za transakcje sieciowe. Może to być porównywalne z podatkami od wartości dodanej, które pobierają rządy krajowe, z tą różnicą, że w przypadku publicznego blockchain poborcami podatków są autonomiczne węzły zatwierdzające transakcje i otrzymujące wynagrodzenie za swoje usługi sieciowe. W konfiguracji Proof-of-Stake, mechanizmy "polityki fiskalnej" są odzwierciedlone w zmiennych protokołu, takich jak (i) staking, (ii) okresy vesting, oraz (i) pule rezerw, które wypełniają się lub wyczerpują w oparciu o mechanizmy krzywej wiązania.

Podsumowanie rozdziału

Od czasu pojawienia się Internetu powstało wiele rozproszonych plemion internetowych, których kulminacją są dzisiejsze platformy mediów społecznościowych. DAO reprezentują dynamiczne sieci rządzone przez protokoły wymuszane przez maszyny. Obiecują one bardziej zdecentralizowaną i spontaniczną koordynację w Internecie pomiędzy użytkownikami, którzy nie znają się ani nie ufają sobie nawzajem.

Sieci Web3 zapewniają publiczną infrastrukturę zarządzania, która może zminimalizować istniejący dylemat zleceniodawcy-agenta w organizacjach i wynikające z niego zagrożenia moralne. Ich rodzime tokeny zapewniają nową formę bodźców do automatycznego wyrównywania interesów przy braku stron trzecich. Sieć Bitcoin może być postrzegana jako pierwsza zdecentralizowana autonomiczna organizacja tego rodzaju.

Dylematy pryncypała-agenta występują, gdy agent organizacji ma prawo podejmować decyzje w imieniu lub wpływające na pryncypała, inną osobę lub podmiot w organizacji. Przykłady tego mogą być menedżerowie, którzy działają w imieniu akcjonariuszy lub polityków, którzy działają w imieniu obywateli. Ryzyko moralne występuje wtedy, gdy jedna osoba podejmuje większe ryzyko niż normalnie, ponieważ ktoś inny ponosi koszty tego ryzyka.

A DAO może być sformalizowane przez inteligentny kontrakt. Przypadki użycia wahają się od prostych do złożonych. Złożoność zależy od liczby interesariuszy, a także od liczby i złożoności procesów w danej organizacji. W zależności od celu i zasad zarządzania, organizacja DAO może przypominać zarówno firmy, jak i państwa narodowe.

Protokoły Web3 są porównywalne z konstytucją i prawami rządzącymi państwami narodowymi. Podobnie jak w przypadku sieci blockchain, państwa narodowe również posiadają kodeks, konstytucję, która jest publiczna i open-source, ale prawa nie mogą być egzekwowane samodzielnie.

W swojej strukturze instytucjonalnej, publiczne i pozbawione zezwoleń sieci blockchain przypominają państwa narodowe znacznie bardziej niż firmy. Autonomiczni aktorzy w sieci są jej suwerenami, a zatem podlegają konstytucji sieci, protokołowi blockchain lub kodowi inteligentnego kontraktu. Polityka monetarna tej sieci jest zdefiniowana w protokole i reguluje okoliczności, w których token sieciowy jest wybijany. Polityka fiskalna jest również określona w protokole i reguluje opłaty transakcyjne.

Polityka monetarna tokena sieciowego określa podaż i dostępność tych tokenów. Polityka monetarna, czyli "podaż tokenów", może się znacznie różnić w zależności od sieci.

Referencja Rozdziału i Dalsze Czytanie

Bevir, Mark: “Governance: A very short introduction”, Oxford University Press, 2013
Buterin, Vitalik: “DAOs, DACs, DAs and More: An Incomplete Terminology Guide”, May 6, 2014: https://blog.ethereum.org/2014/05/06/daos-dacs-das-and-more-an-incomplete-terminology-guide/ Caplan, Bryan: “From Friedman to Wittman: The Transformation of Chicago Political Economy”, Econ Journal Watch, Issue 2(1) Pages 1-21. 2005
Chavance, Bernard: “Institutional Economics,” Routledge Frontiers of Political Economy, 2009, http://ipaa.ir/files/site1/pages/0415449111%20-%20Institutional%20Economics.pdf
Chappelow, Jim: "Monetary Policy", Investopedia: https://www.investopedia.com/terms/m/monetarypolicy.asp (accessed Nov 12, 2018).
Coase, Ronald: “The Nature of the Firm”, Economica. Blackwell Publishing, 386–405, 1937
Crouch, C.: “Coping with Post-democracy”, Fabian Society, 2000
Dahlman Carl J.: ”The Problem of Externality”, Journal of Law and Economics. 22 (1): 141–162, 1979
Downs Anthony: “An Economic Theory of Political Action in a Democracy”, Journal of Political Economy, The University of Chicago Press. 65 (2): 135–150, 2014
Eisenhardt, K.M.; Graebner, M.E; “Theory building from cases: opportunities and challenges”, Academy of Management Journal, 50, 25-32, 2007
Eisenhardt, Kathleen: “Agency Theory: An Assessment and Review. The Academy of Management Review, 14(1), 57–74, 1989
Empson, L.: “My affair with the “other:” Identity journeys across the research–practice divide,” Journal of Management Inquiry, 22, 229-248.
EthHub Contributors: "Monetary Policy", Ethhub: http://ethhub.eth.link/ethereum-basics/monetary-policy/ (retrieved Feb 2 2019)
Fierlbeck, Katherine: “Globalizing Democracy: Power, Legitimacy and the Interpretation of democratic ideas,” Manchester University Press. 1998
Ford Brian: “Delegative Democracy,” 2002, retrieved from: http://www.brynosaurus.com/deleg/deleg.pdf
Ford Bryan: “Delegative Democracy Revisited,” Nov 16 2014, retrieved from: http://bford.github.io/2014/11/16/deleg.html
Friedman, Milton: “A Monetary and Fiscal Framework for Economic Stability” American Economic Review. 38 (3): 245–264. 1948
Friedman, Milton: “A Program for Monetary Stability. Fordham University Press. 1960
George, G., Haas, M.R. & Pentland, A.: “Big Data and Management,” Academy of Management Journal, 57, 321-326. 2014
Giddens, A.: “The Constitution of Society,” Berkeley, CA, University of California Press. 1984
Hayek, Friedrich: “Law, Legislation and Liberty: Volume 1: Rules and Order. London: Routledge. p. 37. 1998
Hayek, Friedrich: Studies in Philosophy, Politics and Economics. London: Routledge. p. 26. 1967
Hayek, Friedrich: "Competition as a discovery procedure". The Quarterly Journal of Austrian Economics. 5: 12. 2002
Hayek, Friedrich: “Law, Legislation and Liberty: Volume 3: the Political Order of a Free People. London: Routledge. p. 158. 1998
Jensen, Michael & Meckling William: “Theory of the Firm: Managerial Behavior, Agency Costs and Ownership Structure”, Journal of Financial Economics. 3(4): 305–360, 1976
Kim, Christine: “Ethereum’s Blockchain Is Once Again Feeling the ‘Difficulty Bomb’ Effect”, Feb 14, 2019: https://www.coindesk.com/ethereum-blockchain-feeling-the-difficulty-bomb-effect
Hamilton, W.: “The institutional approach to economic theory’, American Economic Review, 9(1), March: 309–18, 1919
Hamilton, W.: “Institution”, in E. Seligman and A. Johnson (eds), Encyclopaedia of the Social Sciences, vol. 8, New York, Macmillan (repr. in Journal of Institutional Economics, 1(2), December, 1932
Hamilton, David: “Why is Institutional economics not institutional?“ The American Journal of Economics and Sociology. Vol. 21. no. 3. July 1962. pp. 309–17.
Heckscher, C.; Donnellon, A. (Editors): “The Post-Bureaucratic Organization: New Perspectives on Organizational Change,” Sage Publications. 1994
Hurwicz, Leonid; Reiter, Stanley: ”Designing Economic Mechanisms”, Cambridge University, 2006
Jacobides., M. G.: “The inherent limits of organizational structure and the unfulfilled role of hierarchy: Lessons from a near-war”, Organization Science, 18, 3, 455-477, 2007
Matsusaka, J.G.: “Direct democracy works,” The Journal of Economic Perspectives, 19, 185-206. 2005
Nelson, Edward: “Milton Friedman and U.S. Monetary History: 1961–2006,“ Federal Reserve Bank of St. Louis Review (89 (3)): 171. 2007
O‘Donnell Guillermo: “Why the rule of law matters,” in Larry Diamond & Leonardo Morlino, Assessing the quality of democracy, Baltimore: Johns Hopkins University Press. 2005
Olpinski Maciej, 2016, May 5, Why I no longer explain Ethereum as a ‘World Computer’, Medium Blog Post. https://medium.com/@maciejolpinski/why-i-no-longer-explain-ether-eum-as-a-world-computer-5adf7220b3eb#.smx6d7vm2
Olpinski, Maciej: “Explaining DAOs to a non-technical person in 10 points”, Apr 13, 2016: https://medium.com/@maciejolpinski/explaining-daos-to-a-non-technical-person-in-10-points-9a9618e718e8
Olpinski Maciej, 2016, Nov 2, Building ‘Google For The Economic Web’ on The Ethereum Blockchain, Medium Blog Post. Blockchain.https://blog.userfeeds.io/building-google-for-the-economic-web-on-the-ethereum-blockchain-de27cb3d23b#.ski5jhoye
Paulin, A.: “Through liquid democracy to sustainable non-bureaucratic government,” Proceedings of the International Conference for E-Democracy and Open Government, 205-217. 2014
Roberts, Jeff John; Rapp, Nicholas: “Nearly 4 Million Bitcoins Lost Forever, New Study Says”, November 25, 2017, retrieved from: https://fortune.com/2017/11/25/lost-bitcoins/
Sharma, Rakesh: “What Is Ethereum‘s „Difficulty Bomb“?”, Invesopedia, Aug 10, 2018: https://www.investopedia.com/news/what-ethereums-difficulty-bomb/
Toffler, A.: ”The rise of the prosumer: The third wave,” New York: Bantam Books. 1984
Veblen, T.: “Why is Economics Not an Evolutionary Science,” The Quarterly Journal of Economics, 12., 1898
Virtanen, Akseli; Bryan, Dick; Lee, Benjamin; Wosnitzer, Robert: “Economics Back in Cryptoeconomics,” Sep 11 2018, retrieved from: https://medium.com/econaut/economics-back-into-cryptoeconomics-20471f5ceeea
Voshmgir, Shermin: “Disrupting governance with blockchains and smart contracts”, Journal for Strategic Change, Special Issue: The Future of Money and Further Applications of the Blockchain, Volume 26, Issue 5, September 2017, Pages 499-509.
Walch, Angela: “The Bitcoin Blockchain as Financial Market Infrastructure: A Consideration of Operational Risk.” New York University Journal of Legislation and Public Policy, 18: 837. 2015
Walch, Angela: “In Code (Rs) We Trust: Software Developers as Fiduciaries in Public Blockchains,” 2019
Werbach, Kevin. 2018. “Trust, but verify: Why the blockchain needs the law.” Berkeley Tech. LJ, 33: 487
Weber Max, 1948, Essays in Sociology, translated, edited and with an introduction by H. H. Gerth and C. W. Mills. London: Routledge and Kegan Paul.
Weber Max, 1978/1922, Economy and Society, edited by Guenther Roth and Claus Wittich. Berkeley: University of California Press.
Walton H. Hamilton (1919). „The Institutional Approach to Economic Theory,“ American Economic Review, 9(1), Supplement, pp. 309–18. Reprinted in R. Albelda, C. Gunn, and W. Waller (1987), Alternatives to Economic Orthodoxy: A Reader in Political Economy, pp. 204-12.
Wiener, Norbert: ”Cybernetics or Control and Communication in the Animal and the Machine,” Vol. 25, MIT press,1965.
Williamson, Oliver: “The Economics of Organization: The Transaction Cost Approach,” The American Journal of Sociology, 87(3). 1981
Wuisman, Iris; Mannan, Morshed; De Filippi, Primavera; Wray, Christopher; Rae-Looi, Vienna; Cubillos Vélez, Angela; Orgad, Liav: “Now the Code Runs Itself: On-Chain and Off-Chain Governance of Blockchain Technologies” Topoi, An International Review of Philosophy, ISSN 0167-7411. Topoi DOI 10.1007/s11245-018-9626-5, pp 1–11, 2018
Zargham, Michael: “The age of networks and the rebirth of cybernetics,” Web3 Summit 2019, Sep 13, 2019, https://www.youtube.com/watch?v=IyNvoYuSFII&t=369s
Zargham, Michael; Shorish,Jamsheed; Paruch, Krzysztof: "From Curved Bonding to Configuration Spaces," Research Institute for Cryptoeconomics, working paper series, retrieved from: https://epub.wu.ac.at/7385/1/zargham_shorish_paruch.pdf
Aragon: https://aragon.org/
Bitnation: https://tse.bitnation.co/
Colony: https://colony.io/
Commonstack: https://commonsstack.org/
DAOStack: https://daostack.io/
MolochDAO: https://www.molochdao.com/

Footnotes

[^1]: Poniższe dwa rozdziały są częściowo oparte na artykule z czasopisma, który został opublikowany przez autora w 2017 roku: Voshmgir, Shermin: "Disrupting governance with blockchains and smart contracts,", Journal for Strategic Change. Wcześniejsza wersja została opublikowana na blockchainhub: https://blockchainhub.net/blog/blog/disrupting-organisations-with-blockchain/ oraz Voshmgir, S.; Zargham, M.: "Foundations of Cryptoeconomic Systems," Cryptoeconomic Systems Journal, March 2020, retrieved from: https://assets.pubpub.org/sy02t720/31581340240758.pdf

[^2]: "Zarządzanie" to termin z dziedziny nauk politycznych, który odnosi się do zasad, norm i działań dotyczących interakcji między ludźmi w ramach społeczności lub organizacji - zarówno formalnych, jak i nieformalnych.

[^3]: Problem "free-rider" odnosi się do członków grupy czerpiących korzyści z możliwości korzystania ze wspólnego zasobu lub dobra zbiorowego bez wnoszenia do niego wkładu.

[^4]: Ekonomia behawioralna zakłada, że racjonalność jednostek i instytucji jest "ograniczona" i że 90 procent ich decyzji opiera się na skrótach myślowych lub "regułach kciuka". Szczególnie pod presją i w sytuacjach dużej niepewności ludzie mają tendencję do polegania na dowodach anegdotycznych i stereotypach, które pomagają im szybciej zrozumieć i reagować na wydarzenia.

[^5]: Jednak w niektórych krajach, jak np. w Austrii, w literaturze prawniczej pojawiają się tendencje, aby postrzegać DAO jako spółkę cywilną, "Gesellschaften bürgerlichen Rechts (GesBR)" zgodnie z §§ 1175 ABGB. Spółka cywilna to związek osób fizycznych lub przedsiębiorstw, które łączą się w celu osiągnięcia wspólnego celu. Zaleca się zawarcie pisemnej umowy spółki, jednak nie jest ona obowiązkowa. Wszyscy wspólnicy odpowiadają swoim majątkiem prywatnym za zobowiązania zaciągnięte przez wspólne przedsiębiorstwo. Nawet jeśli zakwalifikować DAO jako GesBR, to nadal pozostaje wiele nierozwiązanych problemów (np. odpowiedzialność solidarna).

The translations of the footnotes is incomplete. Find all original English footnotes here (pls ignore numbering!):

[^1]: "Governance“ is a political science term that refers to the rules, norms, and actions of how people interact within a community or organization - whether formal or informal.

[^2]: The “free-rider” problem refers to members of a group taking advantage of being able to use a common resource, or collective good, without contributing to it.

[^3]: Behavioral economics assumes that the rationality of individuals and institutions is “bounded” and that 90 percent of their decisions are based on mental shortcuts or “rules of thumb.” Especially under pressure and in situations of high uncertainty people tend to rely on anecdotal evidence and stereotypes to help them understand and respond to events more quickly.

[^4]: However, in some countries, like Austria, there are trends in legal literature to see DAOs as a civil law partnership, a “Gesellschaften bürgerlichen Rechts (GesBR)” pursuant to §§ 1175 ABGB. A civil law partnership is an association of individuals or enterprises who unite to achieve a joint purpose. While a written partnership agreement is recommended, it is not mandatory. All partners are jointly liable with their private assets for debts incurred by the joint enterprise. Even if one would classify DAOs as GesBRs, many unsolved problems (for example, the solidary liability) persist.

[^5]: Open-market operations define how and when central banks buy or sell securities from and to private banks to regulate the amount of credit private banks can issue to customers and businesses.

[^6]: The reserve requirement refers to the money banks must keep in their vaults or with the central bank overnight. A low reserve requirement allows banks to lend more of their deposits, increasing credit volume. A high reserve requirement decreases credit volume.

[^7]: There is an estimate that roughly 3.7 million BTC issued to date have been lost forever, as a result of people losing access to their private keys.

[^8]: The Difficulty Bomb is a mechanism of “Ethereum’s Ice Age,” during which the Ethereum protocol will transition from Proof-of-Work, which allows miners to earn ETH by competing against each other to find a hash value, to Proof-of-Stake, where rewards depend on the amount of tokens you own, or tokens you have staked. The Difficulty Bomb is a piece of code that raises the difficulty level of mining a block on the Ethereum blockchain exponentially over time to act as a disincentive for miners, and to facilitate the transition to PoS. As the difficulty level rises, miners will find it more difficult to earn ETH; otherwise, they would possibly fork the Ethereum network to keep earning mining rewards.

[^9]: A bonding curve is a smart contract that defines a relationship between price and token supply via a mathematical curve. Bonding curve contracts issue their own tokens through buy-and-sell functions. They are an emerging cryptoeconomic primitive that can enable price discovery and autonomous markets. In their simplest form, they act as an automated market maker. The contract can accept collateral and issues its native token in return and vice versa. They have debt and equity qualities, and can incentivize collective contribution to projects.